Κατερινάκι μου γλυκό,διατροφολόγε μου και καλή μου φίλη, με αυτά τα λίγα λόγια θα ήθελα να σε ευχαριστήσω και να σου εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου, γιατι ξανάφερες την ζωή στην καθημερινότητά μου. Όταν τον Γενάρη του 2013 σε επισκέφθηκα στο γραφείο σου ώντας 203 κιλά, ήσουν η μόνη μου ελπίδα για να μπορέσω να ξαναζήσω σαν φυσιολογικός άνθρωπος. Δεν λησμονώ οτι εξαιτίας του βάρους μου είχα ξεχάσει τις απλές καθημερινές χαρές, όπως έναν καφέ στην καφετέρια γιατί δεν με χωρούσε η καρέκλα, μια ταινία στον κινηματογράφο ή μία παράσταση στο θέατρο για τον ίδιο ακριβώς λόγο, ή, όπως να κάνω μπάνιο στην θάλασσα όποια ώρα ήθελα και όχι 8 με 9 το πρωί που δεν υπήρχε κόσμος να με σχολιάσει.
Κατά την πρώτη μου επίσκεψη στο γραφείο σου με έκανες να νιώσω αφάνταστα άνετα με το χαμόγελό σου, το χιούμορ σου και μου έφυγε το άγχος για το πως θα με αντιμετώπιζες. Γιατί ξέρεις, εμείς οι εύσωμοι (είδες τι light που το έθεσα) αντιλαμβανόμαστε αμέσως τον τρόπο με τον οποίο μας αντιμετωπίζει κάποιος, εάν δηλαδή είναι υποκριτικός ή αυθεντικός. Όταν πήρα το πρόγραμμα διατροφής ένιωσα οτι θα μπορέσω να το εφαρμόσω γιατί ήταν διαφορετικό από όσα μέχρι τότε είχα προσπαθήσει να κάνω. Είχε μικρές τσαχπινιές που τις είχα ανάγκη για να κρατήσω το πρόγραμμα και να μην το εγκαταλείψω σε λίγες μέρες, είχε ποικιλία εναλλακτικών προτάσεων για όλα τα γεύματα που έπρεπε να τρώω. Κάθε φορά που ερχόμουν στο ραντεβού μου έφευγα ελαφρύτερος από κιλά και βαρύτερος απο χαμόγελα και ικανοποίηση. Έπαιρνα ακόμη περισσότερη δύναμη να συνεχίσω. Και όταν άρχισαν να μου λένε φίλοι και γνωστοί αλλά και άνθρωποι που συναλλάσσομαι στην εργασάα μου και με ξέρουν χρόνια ότι η αλλαγή μου ήταν θεαματική προς το καλύτερο την ψώνιζα τελείως (χαχαχαχα) και δυνάμωνε η λαχτάρα μου να συνεχίσω. Μέσα σε 23 μήνες έχασα 103 ολόκληρα κιλά και έφτασα τα 100. Άλλαξα πολλά νούμερα στα παντελόνια μου και στα πουκάμισά μου, καθόμουν και πάλι στις καρέκλες στις καφετέριες και νόμιζα ότι έκανα κάτι σπουδαίο, πήγα ξανά στο θέατρο και νόμιζα ότι κατέκτησα το διάστημα και έμπαινα στα καταστήματα ρούχων που ψωνίζουν όλοι οι άνθρωποι και όχι στα xxxx large. Χαιρόμουν σαν μικρό παιδί. Όλη μέρα άκουγα καλά σχόλια και συγχαρητήρια από τον κόσμο με αποκορύφωμα ένα πρωινό που ήρθε στην εργασία μου ενας ασφαλισμένος που με γνώριζε χρόνια και απευθυνόμενος σε μένα, με ρώτησε που είναι ο κύριος Θεόφιλος. Οι συνάδελφοι όλοι γελώντας, του είπαν ότι ο κύριος που έψαχνε ήταν ο ίδιος κύριος που ρώτησε αλλά με 103 κιλά λιγότερα. Απέραντη η ικανοποίησή μου και η χαρά μου. Κατερίνα μου γλυκιά σε αγαπώ πολύ γιατί χάρη σε σένα έζησα ξανά, και αυτό χάρη στον επαγγελματισμό σου, στο χαμόγελό σου, στην ευγένειά σου και κυρίως στην ηθική σου συμπαράσταση σε στιγμές που δεν ήμουν καλά ψυχολογικά και που πάντα με ενα τηλεφώνημά σου ή μία ολιγόλεπτη επίσκεψη στο γραφείο σου μου ανέβαζες το ηθικό μου για να συνεχίσω. Εύχομαι μέσα από την καρδιά μου τα καλύτερα στη ζωή σου και να δίνεις πάντα χαρά στον κόσμο που έχει ανάγκη την βοήθειά σου.
Για μένα πάντως είσαι χρυσάφι, ένα χρυσάφι 103 καρατίων...
Σε αγαπώ πολύ.
